Eten – Diner tip in Amsterdam: Boca’s

Ik had net een een date met een vriendin uit Den Haag. Zij kwam een avondje naar Amsterdam en wilde graag ergens iets eten, liefst in de buurt van het station.
Nu heb ik onlangs gehoord van het cafe/restaurantje Boca’s, op de Westerstraat en dat leek mij erg leuk.

En het was zo lekker en gezellig, dat ik dacht, het wordt tijd voor mijn eerste restaurant review.
Of review, gewoon een enthousiaste tip voor als mensen nog eens iets leuks willen in Amsterdam.

Boca’s is nog niet zo heel lang open, volgens mij nu iets meer dan een maand, en het zag er ook nog heel mooi en nieuw uit, er hing nog een lichte verfgeur en alles blonk en schitterde.
Het was nog niet zo vol, maar het was ook nog wel vroeg (18.30), en we vonden een mooi plekje aan de hoge bank met hoge tafeltjes. (Ik hou dus van banken bij cafe’s, ik ga daar altijd zitten! Mits mogelijk natuurlijk, ik klim niet perse op iemand zijn schoot om een plek te bemachtigen).

Het idee van Boca’s is het kiezen van allerlei kleine hapjes, een soort tapa’s dus, alleen heeft het niets met normale tapa’s te maken die je kent uit menig Spaans restaurant.
Om te beginnen kozen wij voor een middelgroot plateau Boca, wat dus inhoudt dat je van alles (vlees, vis, vega en kaas) iets krijgt. Je kunt ook kiezen voor een plateau met alleen kaas, of alleen vlees etc.
Op ons plateau lagen een heerlijke blauwe kaas met peer, stukjes biefstuk, forel met zoetzure komkommer, zalm met mango, boter van cornichons met salami en overal stukjes krokant brood.
Echt superlekker en het was allemaal ook zo op.
Daarna bestelden we nog een lamsburgertje met yoghurt-muntsaus (Superlekker, maar lamsvlees is dus ook echt gewoon een van mijn lievelings) en een risottotaartje met appel en makreel, ook erg smaakvol.

De wijnkaart vond ik heel grappig, want je hebt twee zijden: aan de ene kant staat: Dit zijn de wijnen voor als je op safe speelt, en op de andere kant staat: Mooi, jij houdt van risico en dingen uitproberen.
Ik nam uiteraard de rode wijn van de ‘spannende’ kant van de kaart en die was echt superlekker. Mijn vriendin had de witte wijn van die kaart en die kon hem ook goed waarderen.

De bediening is supervriendelijk, en de kok kwam af en toe ook gerechten brengen en uitleggen wat het was (daar hou ik altijd van, als de kok zich ook af en toe laat zien in het restaurant) en er hing een hele fijne sfeer. Het werd ook langzaam wat voller toen wij daar zaten, erg gezellig dus.

Neem een kijkje op de website: www.bar-bocas.nl, en check de menus, de lunchkaart ziet er ook fab uit, dus ik moet zeker terug.

Kortom, een superleuke tent, aardige mensen, heerlijk eten, uitermate geschikt voor een grote(re) groep, zodat je zoveel mogelijk kan bestellen en proeven.

Dit komt niet daar vandaan, maar zag er wel mooi uit. Dus.

Leven – Met friends the hort op

Jaren geleden was er een tijd dat ik bij een restaurantje werkte, met een heleboel leuke en gezellige andere mensen. En zo ontstond er een vriendinnen groepje, waarvan sommigen elkaar heel vaak zien en sommigen elkaar wat minder, maar er is altijd wel een moment dat we weer eens mailen en een afspraak plannen.
Zo hebben we een tijd geleden onze ‘Smaken verschillen’ etentjes gehad, waarbij we elkaar probeerden te overtroeven met onze kookkunsten en ook cijfers gaven aan het eten, de sfeer, en een eventueel thema.

Nu kwam het plan om een weekendje weg te gaan, en na heel vaak heen en weer gemaild te hebben over het vinden van een datum waarop (bijna) iedereen kon, vond dit dan eindelijk plaats afgelopen weekend.
Negen meiden in een huisje; het is waarschijnlijk precies zoals je het voor je ziet. Veel gillen, veel praten, veel wijn, veel eten en weinig slapen.

Het was supergezellig, op vrijdagavond speelden we ‘I’ve never…’ (voor degenen die het niet kennen, je zegt bijvoorbeeld: Ik heb nog nooit een zandkasteel gebouwd, en als je dat wel hebt gedaan moet je drinken.) (En nee, onze vragen gingen inderdaad niet over zandkastelen, maar dat was ter illustratie.) (Er zijn kinderen op internet.) En dit alles deden we onder het genot van een heerlijke courgette soep, dat recept volgt snel.

Zaterdag was de dag van het slootje springen, het wandelen naar de supermarkt, het drinken van een cappuccino (Ik was er heilig van overtuigd dat ze in het durp waar we waren dat niet kenden, maar ze hadden zelfs Latte Macchiato op de kaart staan. Damn mijn grootstedelijke bekrompenheid), en het eten van een heerlijk lamsgehaktbrood, blini’s van zalm, en kaasfondue.
Na de lamgsgehakt en blini’s en voor het bereiden van de kaasfondue zijn we dan ook nog een nachtelijke wandeling gaan maken (nu ja, het was 8 uur s avonds, maar het was pikkedonker, dus het voelde als nacht) om wat ruimte te creëren in onze buiken. Uiteraard was er een iemand bij die zich steeds ging verstoppen achter bomen en in struiken om ons te laten schrikken en werd er steeds geroepen, ‘Oh nee, er loopt iemand achter ons’
Je weet wel hoe dat gaat.

Enfin, toen voelde ik mij overmoedig en vond ik dat ik wel slootje kon springen.
Ik gaf mijn telefoon af, nam een aanloop, bereikte bijna de overkant, stond een halve seconde stil, en tuimelde toen met mijn rug in de sloot.
Het is gelukkig niet vastgelegd op camera, maar het gelach van mijn ‘vriendinnen’ klinkt nog elke nacht in mijn slaap.
Diezelfde dag was een andere vriendin namelijk ook gaan slootje springen en zij is haar schoen verloren in de modder toen ze landde. Was ook hilarisch, en dat staat wel op film. (gnagna)

Tot slot, waren er ook hertjes en eenden en geitjes, en is Sinterklaas nog langs geweest, is er piano gespeeld en hebben we heel veel gelachen.

Hieronder wat foto’s van het weekend!

Luisteren – Florence & the Machine

Ik was vorige week even bij mijn ouders, en ik vroeg mijn vader of hij al het nieuwe album van Florence & the Machine had gehoord, en dat hij niet. Ik ook niet trouwens, maar ik was zo benieuwd.
En toen ik vrijdagavond weer naar huis ging had hij de cd voor mij klaarliggen, superlief, dus ik had hem nog even snel op mijn iPod gezet voor ik in de trein stapte, en I love it.
Het vorige album heb ik al grijsgedraaid en ik kon niet wachten tot deze, en nu ben ik dus ook fan.
Maar echt extreem fan ben ik van het eerste nummer, Only if for a night, dus die zet ik hier even neer:

Die draai ik dus nu non-stop.
Het is zo mooi.

In in ieder geval, ik heb ook een beetje ruzie met mijn iPod, want ik mag de cd van Gavin deGraw er dus niet helemaal opzetten. Eerst deed hij 6 liedjes, van de 10, en nu heeft hij er opeens weer 2 afgehaald, dus heb ik er nog maar 4. Ik vind het gemeen, maar misschien heeft hij wel goede redenen.

Hoe is het met jullie?