Doen – Market Sale

Ik was dus heel enthousiast over iets en ik dacht daar moet ik een stukje over schrijven!
En ik wist niet hoe ik moest beginnen, ik had namelijk drie openingszinnen, die gingen zo:

1. Ohhh, ik ben zooo verliefd!!
2. Ik was dus op de markt vandaag!
3. Er is dus een marktkoopman…

Nou, behalve dat jullie misschien denken dat ik verliefd ben geworden op een marktkoopman, (en dat is niet zo) weet je nog steeds niet waar ik enthousiast over ben, maar ik ga het vertellen.

Ik hou dus heel erg van de markt, maar ik ga eigenlijk veel te weinig, terwijl ik er altijd heel erg blij van word (VOLLE TAS GROENTE MAAR 5 EURO!!) en het budgettechnisch ook heel fijn is (VOLLE TAS GROENTE MAAR 5 EURO!!), dus ik was afgelopen maandag geweest, en vandaag weer.
Als ik naar de markt ga, ga ik eigenlijk altijd naar de Ten Kate markt in Amsterdam West, want die is dichtbij, goedkoop, en heeft leuke fijne kraampjes.
Zo is daar de 50 ct kraam, waar echt bijna alles 50 ct is, tomaten, komkommers, sla, knoflook, uien.. etc. Fantastisch.
En er is ook de kraam waar je heen moet voor de ‘bijzondere’ spulletjes, ingelegde citroenen, alle kruiden, linzen, kikkererwten, goede bossen munt, alles.
En dan is er nog mijn allerlievelingskraam, met de allerliefste verkoper van de hele markt: De Humus kraam.
Deze man heeft de lekkerste humus, baba ganoush, en andere smeersels die je je maar kunt voorstellen.
En! Je mag alles proeven, hij scheurt een stukje brood af en doopt dat in iets en het is goddelijk. Ik koop daar altijd meer dan ik van plan was.
Zo ook vandaag, ik had mijn humus, mijn olijvenmix en een feta waar je van gaat huilen zo lekker, en toen vroeg de beste man of ik was mangohumus wilde proberen. Mangohumus? Humus met mango? Wtf dacht ik, want ik hou van humus en ook van mango, maar bij elkaar had ik nog niet echt bedacht, maar ik heb heerlijk waar nooit iets vies geproefd van deze man dus ik zei kom maar op.
En echt jongens en meiden, het was een waar feestje in mijn mond. Zo lekker, dat ik zei, doe me die ook maar. Het was zoet, en kruidig, en ook een klein beetje pittig, en verrassend..
Toen ik thuis kwam heb ik het natuurlijk gelijk op mijn verse brood (ook van de markt) gesmeerd en nu is het bijna helemaal op (Relax, ik had maar een klein potje hoor!), maar ik denk dat ik heel snel weer even terugga voor deze mangohumus.

Dat is dus mijn nieuwe liefde.

Jullie marktfans?

Liefs!

Doen – Hush

Ik moet nu werken, en het is mooi weer en hemelvaartsdag, dus het zal wel druk worden.
Dat is ok, dan gaat de tijd lekker snel voorbij.
Wat wel jammer is dat ik mijn bronchitishoest weer terug heb en mijn stem klinkt als schuurpapier. Zal je zien dat niemand me verstaat straks en ik alles moet herhalen waardoor mijn stem nog meer verdwijnt en ik uiteindelijk moet gaan werken met een bordje om mijn nek en een marker.
Maar gisteren had ik al een luie dag, toen heb ik alle series bijgekeken (bijna alle series dan)(niet alle series van de wereld, gewoon de series die ik kijk) en lekker in bed gelegen, maar nu kan dat niet. Er moet brood op de plank komen. Ha!
Als ik niet had moeten werken had ik misschien ook wel zo naar een terrasje gegaan en een koffietje (of thee met honing is waarschijnlijk beter in mijn geval nu) gedronken, met een krantje. Wow, dat zijn veel verkleinwoorden, kan gebeuren soms.

Gaan jullie nog leuke hemelvaart plannen beleven? Of moeten er ook een paar werken?

Liefs!

Doen – Design N00b

Hij houdt het papiertje vast. Naast hem kringelt de rook van zijn kopje thee omhoog. Het papiertje legt hij neer en hij kijkt me aan, ‘hoe lang heb je hierover gedaan?’
‘Ehm, ik denk minder dan een minuut.’
‘Ja, dat is er ook wel aan af te zien.’
Ik lach, ‘maar ik kan ook helemaal niet goed tekenen of ontwerpen, het gaat om het idee!’
‘Gek genoeg snap ik het ook nog, je tekening.’ Hij kijkt weer naar het blaadje.
‘Gaat wel lastig worden.’
Nee toch, denk ik, ik dacht dat het een uitermate geschikt ontwerp was.
‘Wat dan?’ vraag ik toch maar, misschien kan ik er nog wat aan aanpassen.
‘Ja dit,’ hij wijst.
‘Maar das juist het leukste,’ zeg ik beteuterd.
‘Ja, dat moet je ook wel houden.’
We zijn even stil.
‘En de maten? Houtsoort? Achterkant? Versteviging? Heb je daar al over nagedacht?’
Nee niet echt.
Ik haal mijn schouders op. ‘Mwoah, een beetje.’
‘Als je dat eerst nou gaat doen, praten we daarna verder.’
Ik zucht: ‘Ok.’
Hij drinkt zijn thee op en gaat weg.
Het papiertje blijft achter en ik pak het van de tafel.
Daarop staan een hoop lijnen en vakjes. Het is moeilijk te raden als je geen idee hebt wat het is.

Maar het wordt een boekenkast.
Mijn eigen ontworpen boekenkast.
Hoop dat het gaat lukken, want hij is wel echt gaaf al zeg ik het zelf. (Niet zozeer op papier, met die lijntjes enzo, maar vooral in mijn hoofd)

Hebben jullie wel eens iets gemaakt? Qua meubels?
Ik zal jullie op de hoogte houden van het proces, en met een beetje geluk is hij in 2040 klaar!

Liefs!

Doen – Samen koken, samen leven

‘De jonge mensen mogen bij de roze servetjes zitten en de oudere bij de blauwe servetjes.’ Vriendelijk worden we door een van de medewerkers gedirigeerd naar onze plek. De servetjes liggen om en om, zodat jong en oud naast elkaar komt te zitten.
Er wordt al druk gesneden; snijplanken liggen vol met tomaten en er staat een stapel Turks brood te wachten tot het onder handen wordt genomen.
Ik neem plaats en stel me voor aan de mensen die naast en tegenover me zitten.
Een plankje en een mesje worden me aangereikt en ik pak een tomaat om in kleine blokjes te snijden. Voor ik überhaupt iets heb gedaan krijg ik al goedbedoeld advies van een oudere dame schuin tegenover mij, ‘wel dat groene dingetje dr af, want dat is niet te eten.’ Ik knik haar toe en snijd demonstratief het stukje weg, zodat ze ziet dat ik goed naar haar luister.

Ik ben beland op een avond in Amsterdam West, ‘Samen koken, samen leven,’ georganiseerd door Central Cultural de Hispanohablantes de Amsterdam. Ik had geen idee wat ik moest verwachten, ik had gehoord dat we moesten koken voor bejaarden, dus ik had mezelf al achter grote pannen zien roeren en eten uitserveren, maar het werd een heel andere avond.
De bedoeling van deze avonden is om jongeren en ouderen met elkaar in contact te brengen; voor de ouderen is het een leuk uitje, de mensen zijn (vaak) eenzaam en komen zo toch onder de mensen, voor de jongeren is het gewoon leuk en interessant, zo zat er een journalist bij die ooit is gekomen om een reportage te maken, maar die het zou leuk vond dat hij terug is blijven komen.

Er zijn ontzettende veel verschillende nationaliteiten, veel Spaanstaligen (uit Chili, Uruguay, Mexico en Spanje), een Duitse en een Italiaan. De rest komt wel allemaal uit Nederland, maar er zijn maar 2 echt geboren en getogen Amsterdammers bij. Een ontzettend gemêleerd gezelschap, en daarom ontzettend leuk.
Naast me zit een erg lieve vrouw, een beetje verlegen, maar naar mate de avond vordert vertelt ze honderduit over haar interessante leven. Ik geniet hiervan, en blijf vragen stellen om nog meer te weten te komen. Om me heen zie ik iedereen geanimeerd kletsen met elkaar. Erg mooi om te zien.

Het koken stelt buiten de tomaten snijden en het Turks brood opdelen niet zoveel voor. Er zijn twee Iraanse dames in de keuken hard aan de slag (uiteraard wel met de door ons gesneden tomaatblokjes), de keuken is ook te klein om dat met zijn allen te doen, maar we eten uiteindelijk heerlijk; een dikke maaltijdsoep met bonen, pasta, spinazie en veel kruiden, en daarna een prutje van tomaat, ui en knoflook. We hebben wel gevraagd wat het precies was, maar de ingewikkelde Iraanse namen heb ik helaas niet kunnen onthouden.

Tussen het eten door worden er spelletjes gespeeld, eerst eentje om elkaar beter te leren kennen, twee aardappels gaan rond en als de muziek stopt moeten degenen die de aardappels vasthouden een praatje met elkaar maken. Later nog een spelletje gewoon voor de leuk. Iedereen doet mee, en als we op het einde een stoelendans gaan doen zijn de oudjes zo mogelijk nog fanatieker dan wij.
De vrouw die voor ons gekookt heeft kan ook nog eens heel mooi zingen, een tijd geleden heeft ze met een blaasorkest opgetreden in het concertgebouw en voor ons zingt ze ook twee liedjes. Iedereen geniet zichtbaar, en het ontroert me, zo’n grote gemixte groep, allemaal stil en genietend.
Op het laatst gaat de muziek wat harder en de vrouw met wie ik heel de avond heb gepraat gaat samen met haar vriendin swingen met de Iraanse vrouwen.
Ze had erg genoten zou ze me later toevertrouwen.

Ik ook.

Doen – Schop onder de kont

Opeens heb je het, de enige die jou een schop onder de kont kan geven ben jezelf.
En nee, dat is geen heel nieuwe baanbrekende gedachte, maar wel waar. Het kan helpen, iemand anders die je probeert te motiveren, die misschien zelfs boos op je wordt (waar je dan zelf om heb gevraagd, althans, ik kan nog wel eens een vriendin opdragen boos op mij te worden als ik iets niet doe), maar dat heeft niet zoveel effect, het enige effect dat het bij mij bereikt is dat ik alleen maar rustelozer word als ik niets nuttigs doe.

Maar goed, de schop is gegeven, en ik heb mezelf opgegeven voor een cursus fotografie. Iets wat ik al tijden roep maar nooit doe, en nu was er een goede aanbieding, en is het ook maar een dagdeel, even alle basics behandelen, en als ik het dan nog steeds superleuk vind kan ik altijd denken aan een langere cursus.
Ik ben gisteren en vandaag (voor mijn doen) vroeg opgestaan, ik moet om half 11 werken in het cafeetje, en normaal rol ik dan kwart voor tien mijn bed uit, maar gisteren en vandaag ging de wekker om 8.00, dus heb ik gisteren hardgelopen voor ik moest werken, en nieuwe muziekjes op mijn iPod gezet, en vanmorgen twee stukken geschreven.
Dus toen ik zo lekker bezig was, dacht ik, waarom deze lijn niet doortrekken naar mijn blog. Dit arme verpieterde domein, waar ik al maanden niet naar omkijk.
Hier ben ik dan weer. :)

Liefs!

Doen – Freubelen schmeubelen

Creatiehief!

Hmm, ik zie net dat iemand op deze site terecht is gekomen door roze staafmixer te googlen.
Naar mijn weten heb ik daar nooit over geschreven, misschien is het een stille hint?

Maar goed, daar wilde ik het helemaal niet over hebben, ik kom net terug van hiphop, wat weer echt zo leuk was. Man wat krijg ik daar een energie van. Ik wil het liefst dan dat mijn hele dagen kunnen bestaan uit dansen. En ook slapen en eten. En schrijven, maar bijvoorbeeld niet werken, alleen dansen. Elke dans.
Alleen gaat dat natuurlijk niet gebeuren!

Nee, ik wilde het even vluchtig hebben over DIY’s. Do It Yourselfs voor de evt n00bs onder ons, allerlei filmpjes met allerlei zaken die je zelf kunt maken varierend van gebreide waterkokerwarmhouders, tot eigen kussenslopen en stickers voor op je muur, een optische illusie wenteltrap voor in je huis, hoe je spiegel te decoreren en wat nog meer.

Nu vind ik over het algemeen dat soort dingen heel leuk om te zien. Het begin dan vooral, en het eind, want ik weet dat die ik die dingen toch nooit zelf ga maken, dus dan heeft het midden niet altijd zin. Ik blijf wel kijken als ik het een leuke en symphatieke knutselaar vind, of echt heel erg benieuwd ben naar hoe en wat er gaat komen, maar goed dat gebeurt niet vaak.
Het is niet dat ik niet wil DIY’en, soms zitten er echt leuke dingen bij, maar er zijn gewoon bepaalde obstakels.
Zoals: Ik heb echt geen knutselspullen. Ja plakband en een schaar, maar daar kom je niet heel ver mee.
Ik heb geen lijm, en geen tangetjes en geen draad, en geen verf, stiften en als we dan toch bezig zijn, geen naaimachine.
Maar jongens en meisjes, ik heb goed nieuws wat betreft dat laatste, mijn oma belde vanmiddag dat ze haar naaimachine wil wegdoen en of ik misschien interesse heb.
Dat heb ik zeker, al kan ik er niets mee, ik wil het gewoon eens proberen, want het lijkt me namelijk superleuk om rokjes te maken, en als we dan toch bezig zijn kussenslopen (Ja, ik ben me er van bewust dat dat de makkelijkste dingen zijn, maar je begrijpt het niet als ik zeg dat ik echt nog nooit achter zo’n ding heb gezeten, dus ik moet mijn lat heel laag leggen.)

Hopelijk is hij niet zo antiek...

Maar sowieso, ik wil van 2012 een jaar maken waarin wat meer DIY’s ga uitproberen, gewoon om te kijken of dat leuk vind, dat knutselen.
Ik hou jullie op de hoogte en als jullie nog beginners tips hebben of een uitgesproken mening over DIY laat ze achter bij de comments!

Liefs!

Doen – Nothing much really… :)

Vandaag had ik (redelijk) vroeg mijn wekker gezet om een lesje Essentrics te volgen. Maar, vannacht heb ik had enige tijd wakker geleden door de storm die mij had gewekt en ik dacht, fuck dit en ik draaide me nog een keer om en bedacht dat ik het lesje daarna, Zumba, wel zou gaan volgen.
Ook iets later dacht ik nah, vandaag even niet en vanaf dat moment wist ik, vandaag wordt het niets meer.

Ik had genoeg dingen te doen, de uitnodiging maken voor mijn verjaardag bijvoorbeeld en schrijven. Opruimen en wassen stonden ook nog op de lijst en natuurlijk een nieuwe blog, maar in plaats daarvan heb ik een begin gemaakt van de uitnodiging en heb ik de film Pineapple Express gekeken, een film die nog op mijn to watch list stond en die erg grappig was, en toen kreeg ik zin om Forgetting Sarah Marschall nog eens te zien (ook een topper) en die heb ik voor de helft gekeken en toen moest ik weg omdat ik ging eten bij vriendinnetjes.
Daar ben ik ook nu net gearriveerd en ik heb even gevraagd om de laptop te lenen, want ik wilde jullie vandaag niet zonder blogje achterlaten… :)

Hoop dat iedereen een fijne vrijdagavond heeft, en sowieso een superleuk weekend!
Rust uit, ga los, doe je ding.

Een lekker liedje om het weekend te beginnen voor jullie:

Liefs!

Doen – Tiny dancer

Een hele tijd geleden had ik geschreven over mijn haat voor hardlopen (klik) en ook nog eens over die nieuwe sportschool (klik) en dat was dus eigenlijk niet zo’n groot succes.

Sinds november zit ik nu bij een dansschool. Een waar je klassiek ballet kunt volgen, hiphop, modern, maar waar ze ook lesjes aanbieden zoals zumba en pilates en essentrics (Ik had ook geen idee wat dat was)

En blij dat ik daar ben! Ik heb nu al een paar lessen hiphop gevolgd, en ondanks dat ik die coole what’s up houding nog niet helemaal beheers heb ik wel immens veel plezier en vliegt dat uur voorbij.
Ook heb ik mijn balletschoentjes weer van onder de kast geplukt en sta zo nu en dan aan de barre pliés te doen, terwijl ik mijn armen lichtjes moet buigen en mijn schouders laag moet houden en mijn rug recht tot je voor je gevoel zo onnatuurlijk staat als het maar kan en de docent dan zegt: ‘Keurig!’

Dit kan ik bijna! ;)

Ja, ik vind dansen misschien wel het leukste wat er is. Ik hou van de klassieke pianomuziekjes, maar ook van de dansjes op Sean Paul (trouwens, die ziet er nu best wel raar uit, hebben jullie zijn nieuwe clipje gezien? Hier), van een nieuwe beweging leren, of het eindelijk goed aanleren van een beweging waarvan je dacht dat je die al lang goed kon.

Dat je daar ook zumbalessen of pilates kunt volgen vind ik al helemaal geweldig, zo heb je een mooie afwisseling tussen dansen en lessen die voor je conditie, houding en spieren zijn.
Ik vind het nu ook oprecht jammer als ik een les niet kan volgen, ivm werk of een andere afspraak.
Oh, en het allerleukste, ik had de hoop al lang opgegeven dat ik ooit nog op spitzen zou kunnen dansen, dat heb ik nog nooit gedaan, maar ik dacht daar ben ik ook al lang te oud voor. Niet dus! Ik mag het altijd proberen. Dus een van de dingen die ik dit jaar wil doen is op spitzen gaan dansen. Al sterven mijn voeten na de eerste keer al af, ik wil het in ieder geval een keer in mijn leven gedaan hebben.

Zitten er hier nog dansliefhebbers?

Liefs!

Doen – Lachen :-)

Hebben jullie al gelachen vandaag?
Gelachen had ik had nog niet. Wel heb ik best hard gejammerd tijdens mijn sportschoolklasje (daarover later meer), maar hardop gelachen was nog niet gebeurd.
Maar toen ik plaatjes aan het zoeken was voor mijn blog, kwam ik deze tegen en toen moest ik toch wel hardop gniffelen, dat ik ze met jullie wilde delen.

Lachen is tenslotte supergezond en dat kun je niet vaak genoeg doen ;)

Hahaha, zo herkenbaar.

Waar is Wally?

Ik denk dus soms echt wel dat katten dingen zien die wij niet zien…

Heb ik gister nog gedaan.

True Story.

Hahaha, ja echt altijd gaat dit zo.

Bubblewrap, altijd raak.

Hahaha, ik kan er niets aan doen, maar ik vind die poppetjes zo grappig, en omdat hij met ‘le’ praat, hoor ik hem altijd in het Frans voor me en Fransen zijn natuurlijk hilarisch.
Nu ja, ik ben makkelijk te entertainen. :)

Doen – Buiten zijn

*Ga naar buiten, maak een wandeling, door de buurt, in het bos, op het strand, doe je boodschappen een keer lopend en snuif de frisse lucht op.
*Kriebel met je tenen door het zand of het gras.
*Kijk naar de bloemen en planten die je tegenkomt, de natuur is heus wel mooi!
*Leen/steel een hond om mee te rennen en balletjes te gooien
*Ga hardlopen, skaten of zwemmen in de zee of in een buitenbad.
*Ga varen op een boot
*Zet (als het mogelijk is) je raam zo ver open en ga in je vensterbank zitten mensen kijken, of kies hiervoor een terras als de kans op uit het raam vallen erg groot is
*Neem een boek mee naar buiten en ga zitten op een bankje
*Neem je camera mee en maak foto’s van alles wat je tegenkomt
*Nodig je geliefde uit voor een ijsje of eet een ijsje alleen met extra veel bolletjes en slagroom en vooruit, ook wat discodip.
*Stel een leuke playlist samen en speel die af als je buiten bent en de zon op je huid voelt kietelen. (Is ook leuk voor later, want als het dan minder mooi weer is, word je door de playlist herinnerd aan deze fijne buitendag!)
*Eet je fruit buiten, eet je avondeten buiten, bestel een pizza en laat die naar het park bezorgen of haal een grote order sushi en ga met je vriendinnen op een kleed zitten.

Het is niet de beste zomer geweest, en juist daarom moet je elke dag zon koesteren door, als het maar even, een frisse neus te halen.

Wat ze vroeger al zeiden: ‘Buitenspelen is goed voor je, en ik wil je pas weer zien als het donker wordt!’