Leven – Het leven van een kampioen

Afgelopen zaterdag heb ik meegedaan aan een wedstrijd, of een kampioenschap if you will, en ben ik tweede geworden. Daar was ik best wel trots op, alleen als je dan nog met 1 iemand overblijft, en de prijs is zo dichtbij, dan is een tweede plek toch even slikken. Maar goed, het is zilver, dus laten we nou niet klagen.
Dus feliciteer ik mezelf met de tweede plek in het kampioenschap Stoelendans.

Het cafe waar ik werk bestond namelijk dit weekend een jaar, en dat was groot feest, met stoelendans dus, en een vuurspuwer en een DJ. En het thema was hoofddeksel, dus de helmen, cowboyhoedjes, petjes, hulletjes (zo’n Volendams ding), jaren 90 boyband hoedjes en politie en kapiteinspetten vlogen je om de oren.
Een gezellige boel.
En toen lag ik er dus laat in, en moest ik gisteren weer vroeg werken, en het was heel druk, maar ik heb het overleefd. Vannacht even wat extra slaap gepakt en nu kan ik er weer tegen aan.

Hoe was jullie weekend?

Liefs!

Leven – Nepal 2010

Vandaag ben ik heel vroeg opgestaan om mijn ouders naar Nepal te brengen.
Nee, wacht, dat klinkt verkeerd. Ik ben vroeg opgestaan om mijn ouders naar Schiphol te brengen, vanwaar zij naar Nepal zullen vertrekken.
Drie en een halve week lang gaan ze wandelen in de mooie en prachtige bergomgeving van dat land.

Twee jaar geleden waren mijn broertje en ik mee, onze eerste reis sinds jaren weer met onze ouders. Voor mij zelfs de eerste keer naar Azie. Ook toen gingen we naar Nepal, een trekkingstocht maken die ons naar het basiskamp van de Mount Everest zou brengen.
Zwaar dat het was, stuk dat ik ben gegaan, maar bovenal was ontzettend mooi en bijzonder.
De uitzichten waren prachtig, we hebben door bossen gelopen, over Indiana Jones achtige touwbruggetjes met kolkende en brullende rivieren onder ons gelopen, ik ben zwaar verbrand geweest in mijn gezicht, en half onderkoeld door de sneeuw.
Mooi dat je ’s ochtends om zeven uur begint met wandelen, met je warme jas aan, een shirt, met nog een shirt, en een blouse, een muts op, handschoenen aan en stokken in de hand, en dat je na verloop van de dag, als je tegen het middaguur gaat lunchen met veel ‘black tea’ en ‘fried rice’, de zon hoog aan de hemel staat en je jas uittrekt, je blouse ook en je je zonnebril opzet, je maar eens insmeert en weer verder loopt.
Eindeloze spelletjes kaarten, lol hebben, boeken lezen, foto’s maken, genieten, vroeg naar bed en vroeg wakker worden, versteld staan van de ontzettende lieve mensen en de absolute euforie als je het basiskamp hebt gehaald. En dat je daar gewoon maar staat, bij het bordje met dat je je op 5364 meter hoogte bevindt.
YES!

Ja, ik ben best een beetje jaloers dat mijn ouders nu weer gaan, ik had graag meegewild, dat werd dit jaar een beetje lastig, maar misschien is er volgend jaar weer een andere mooie reis in de aanbieding.
Voor nu kijk ik mijn eigen foto’s nog eens terug.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Liefs!

Leven – Happiness is just around the corner

De fijne dingen van afgelopen week, want die moeten ook gewoon genoemd worden.

*Zitten in mijn vensterbank met een glaasje wijn, laptop voor mijn neus, avondzonnetje op mijn gezicht, het enige dat mist is een goede ruggensteun, maar verder zit ik er heerlijk.
*Afspreken met mensen die ik al een tijd niet meer heb gezien. Niets geeft zoveel energie als een dierbaar iemand spreken na lange tijd en je over je woorden heen valt omdat je zoveel wilt vertellen en weten en je bijna stuiterend op de bank zit van leukheid.
*Blij met mijn fiets. Niets nieuws of bijzonders, maar ik hou gewoon zo van fietsen door de stad en als ik dan om auto’s heen kan manoeuvreren die op elkaar aan het wachten zijn omdat een vrachtwagen van 80 meter lang een U-turn probeert te maken, dan lach ik in mijn vuistje ja.
*De cd van of Monsters and Men aanzetten bij het openen op mijn werk, als ik nog alleen ben en het volume hard draai en meezing terwijl ik de kaarsjes aansteek en een schoon sopje pak.
*Restjes eten, gegrilde courgette erbij, en warm Turks brood uit de oven, vriendinnetje die een goddelijke bolognese saus mee brengt, samen met rijst en paprikasalade, en een feast was born.
*Elke ochtend vroeg opstaan en sporten, rustig ontbijten, kop thee erbij, een blogje schrijven, een mailtje tikken, en als ik een paar uur later aan het werk moet bij het cafe, heb ik er al een heel nuttige dag op zitten.
*’s Nachts niet kunnen slapen (ok, dat is wel vervelend) omdat je bruist van de ideeën en de energie en je eigenlijk alleen maar door wilt gaan met al je plannen.
*Een vakantie boeken, jeej zon strand zee en lekker eten. Verder ga ik vrij weinig uitvoeren daar. Ja, een heel mooi bruin huidje kweken, maar dan houdt het ook wel weer op. Bruin en uitgerust zal ik wederkeren. Ok, is pas over twee maanden, maar toch, de tijd gaat harder dan je denkt!

Ik bruis gewoon deze week en ik neem het er van, wie weet hoe lang het duurt ;)

Hoe was jullie week?

Liefs!

Leven – And for my future house…

Er zijn weinig dingen die ik echt wil in mijn eigen huis later (behalve een grote fijne keuken, en als het even kan een veranda -> hello countryside USA), maar wat er sowieso in moet, of ik het nu zelf moet maken (Jeetje, ik word nog helemaal de klusmevrouw als ik zo doorga) of dat ik stad en land af moet zoeken naar zo’n huis, ik wil dus een zitvensterbank.
Zo’n brede vensterbank versierd met kussens, en dat je in het raam kunt zitten en kunt lezen, met een kopje thee, of eind van de middag met een glaasje wijn. En dat je af en toe naar buiten kunt kijken en naar de maisvelden staart (ja als je dus met je veranda in de US countryside zit natuurlijk) of naar het stadse leven (als je dus ergens anders zit).
Of samen met iemand, knie tegen knie, gesprekken voerend, die, (en dat weet ik zeker) altijd gaan over hoe fijn het wel niet is om hier in het raam te kunnen zitten.

Gelukkig voor mij kwam ik er een paar weken geleden achter dat ik door een toevallige samenloop van omstandigheden (mijn bank staat tegen mijn vensterbank en die zijn toevallig even hoog) zo’n soort iets heb, mijn raam kan wagenwijd open, en ik heb een soort avondzonnetje, dus nu zit ik zelf ook in mijn vensterbank. Is nog zeker niet de real deal, maar komt een heel eind in de buurt.

Beetje zoiets dus eigenlijk. Vooral die middelste met die boeken vind ik geweldig.

Jullie iets wat echt echt in jullie (toekomstige) huis moet? Open haard? Ronddraaiend paneel? Geheime deur?

Liefs!

Leven – Sunday and the things I like

Het is zondag, en ik heb al een hoop gedaan vandaag. Vroeg opgestaan, afgewassen, opgeruimd, wasje gedraaid, lekker gegeten. Vanavond ga ik vrijwilligerswerk doen, koken voor bejaarden, samen met een vriendinnetje. Ik heb gehoord dat we Iraans gaan koken, dus ben erg benieuwd!

Verder:
Ik heb een nieuwe leuke serie!
Don’t trust the Bitch in apartment 23.

Er zijn pas 4 afleveringen uitgezonden, maar I like! Het leukste vind ik eigenlijk gewoon James van der Beek die zichzelf zo ontzettend leuk belachelijk maakt. Hij is echt wel heel grappig.
Ik kan nu helaas geen filmpje vinden met wat grapjes van hem uit de serie, maar des te meer redenen om deze show aan je (waarschijnlijk al heel lange) lijst van shows toe te voegen.

Dan drie liedjes die ik momenteel non-stop luister:

Ben wel echt weer fan van het nieuwe album van Miike Snow, blij dat er weer een nieuwe is!

Deze band is geweldig, de hele cd is super (My head is an animal).
Ze zijn al een tijdje bezig, maar ik hoorde pas een paar weken terug voor het eerst van ze, maar dat is niet erg, dan kan ik nog volop genieten van al het moois.

Deze kwam ik tegen tijdens een hoop doorklikken bij Youtube, erg mooi liedje. Staat continue op repeat.

Fijne zondag!

Liefs!

Leven – No pain no gain

Na een nachtmerrie, ik was op de een of andere manier verzeild geraakt in een groep met een beer, maar die beer leek op deze qua zijn gedrag, hij zag er uit als een grizzlybeer, en die begon vervolgens met een mes iedereen te vermoorden, lag ik even wakker, dronk wat water, en nadat mijn hart weer was gekalmeerd viel ik terug in slaap. Ik had me expres zo min mogelijk bewogen, want ik was bang voor wat me te wachten stond en ik had gelijk.
Toen mijn wekker net ging, en ik me probeerde om te draaien, voelde ik al de pijn. De pijn in werkelijk waar elke spier in mijn lichaam, met de nadruk op mijn armen.
Ik ben gisteren namelijk gaan boksen in het park en de training zou niet misstaan in een van de vele afvalprogramma’s op tv.

Anderhalf jaar geleden heb ik ook al eens gebokst, dit was bij een sportschool voor alleen vrouwen, en daar begonnen we de les met touwtje springen en daarna was het vooral heel veel stoten oefenen, kicks, en op het laatst buikspieren. Ook superzwaar, maar vooral heel erg leuk.
Gister ging het anders.
We moesten verzamelen bij het Vondelpark, en ik zag al wat jongens met handschoenen en capuchons verzameld staan. De alarmbellen hadden toen al moeten gaan rinkelen. Nadat we compleet waren begonnen we met hardlopen naar waar we zouden trainen. Nu weten jullie dat ik niet zo een heel erge fan ben van hardlopen, maar hardlopen zonder mentale voorbereiding, met een rugzak op, en geen goede loopschoenen, was weer van een heel ander niveau.
Het duurde dan ook niet lang voordat ik achterbleef in de stofwolk van mijn medeboksers. Gelukkig was ik samen met een vriendin die mij aankeek met een blik van we gaan NU rechtsomkeert maken en naar huis, maar dat deden we niet en we redden het zowaar tot waar we moesten zijn.

Tijd om op adem te komen was er echter niet, rugzak af, jasje uit, en hup, we moesten sprintjes trekken, kruipen, springen, in plank naar de overkant, opdrukken… Het was een bootcamp en hoewel ik 2 uur van te voren had gegeten, merkte ik dat het goed zijn best deed weer naar boven te komen.
Net toen ik dacht dat ik ter plekke neer zou storten was het tijd om de handschoenen aan te doen. En toen werd het weer leuk, voor even. We moesten sparren, iets wat ik op de vorige sportschool nooit heb gedaan, en ik ben er achter dat dat niet helemaal voor mij is, ik vind het doodeng, hoe vriendschappelijk het ook gebeurd. (Nu ik dit zo typ, snap ik opeens waar mijn gewelddadige grizzlybeer vandaan komt)
Dus ik hoefde gelukkig niet meer en kon mijn stoten oefenen met de leraar.
Jammer was toen je achter elkaar 100 keer recht moest slaan, 100 keer gehoekt, 100 keer uppercut en daarna 25 keer springen, opdrukken, springen opdrukken, en daarna nog 25 keer opdrukken en highfiven met je medestander.
Daarna nog buikspier oefeningen waar je u tegen zegt, en de les (die ook nog eens een half uur langer duurde dan wij hadden bedacht) was eindelijk klaar.

Bon, lang verhaal kort, het was echt superleuk, uiteindelijk, toen we klaar waren voelden mijn vriendin en ik ons superlekker (al ging de rest nog terugjoggen naar de uitgang, en wij zeer op ons gemakje nog een avondwandelingetje hebben gemaakt), het was alleen een tandje of wat gevorderd en nu kan ik dus nauwelijks bewegen.

Hoe is het met jullie?

Liefs!

Leven – Wat ruikt hier toch zo?

Ik moet zeggen, de laatste tijd hoor ik het minder, maar vroeger was het nog wel eens zo dat mensen riepen, nee smeekten, om geurtelevisie.
Om de weidse bloemenvelden in de Alpen te kunnen ruiken als Julie Andrews daar paradeert. Om bij zo’n film als Perfume te ruiken wat deze Jean-Baptiste nu ruikt.
Maar waar ik me dan meer zorgen om maak, is hoe ruiken de acteurs? Zijn zij altijd zo fris als wasmiddel en deo, en parfum.
Ik heb het vooral met scenes waarbij acteurs elkaar verrot schelden, maar dan heel dicht op elkaar gezicht zitten. Soms zie je nog wel eens een spettertje speeksel voorbij vliegen, maar ik denk dan alleen maar, oh ik hoop dat hij/zij niet uit zijn giecheltje stinkt.
Of als een vrouwelijke acteur in een krachtige omhelzing wordt geduwd, hoop ik altijd alleen maar voor haar dat de tegenspeler wel deo en een schoon shirt heeft aangedaan.
Of een kusscene, terwijl een van de twee een lekker broodje (of acht) salami heeft opgegeten. Ga daar maar aan staan, en dan nog kussen met passie. Dat is pas acteren.

Enfin, dat zijn van die mijmeringen die ik dan wel eens heb als ik een film of een serie heb.
Jullie nog van dat soort ‘rare’ dingen?

Liefs!

Leven – Monday blues

En toen was het weer maandag en ook nog eens de tweede week van januari. Het jaar gaat nu al zo snel vind ik! Do you agree?
De maandag is voor vele mensen een vreselijke dag, het weekend is voorbij, de wekker gaat vroeg, en alles begint weer van voren af aan.

Hier wat tips om de maandag wellicht wat draaglijker te maken:

* Zorg dat je muziek om je heen hebt waar je blij van wordt. Draai die op kantoor (als het kan en mag natuurlijk), of luister op je iPod, of in de auto of waar je dan ook werkt.
* Ga tijdens je pauze naar buiten. Dit raad ik eigenlijk aan voor elke werkdag, maar zeker op maandag, dan heb je nog een klein idee van vrijheid, kun je je benen strekken, frisse neus halen (en neem dan gelijk je iPod mee met je leuke en fijne liedjes).
* Ga vanavond iets lekkers eten, iets waar jij blij van wordt en zin in hebt. Als je nog thuis woont moet je dat aan je ouders vragen, of je stelt voor je moeder te helpen met koken als ze maar wilt maken waar jij zin in hebt. Begin nu al met plannen, zodat je iets hebt om naar uit te kijken voor vanavond.
* Maandag is ook een uitstekende blog bij-lees dag, in het weekend zit je misschien minder achter de computer, en heb je nu alle tijd om te lezen wat je hebt gemist.
* Ga vanavond een goede/leuke/luchtige film kijken, of begin aan een nieuwe serie (Daarover binnenkort meer).
* Stuur je vriendinnen een smsje met een raadsel er in, of een ander leuk grapje. Zo maak je haar maandag beter, maar is het voor jou ook leuk om te zien hoe ze reageert als ze het antwoord probeert te bedenken.
* Zie in dat iedereen baalt dat het maandag is, dus geniet van het onuitgesproken saamhorigheidsgevoel met collega’s of andere mensen waar je vandaag mee te maken krijgt.
* Als het lukt qua tijd, probeer te sporten, daar krijg je energie van, en je voelt je je gegarandeerd beter dat je iets nuttigs hebt gedaan.
* En als laatste, de maandag is ook maar een dag, hij gaat voorbij, en dan is het morgen alweer dinsdag, en dan zit je eigenlijk al weer zo goed als op de helft en kun je uitkijken naar het weekend.

Benader de maandag eens zo!

Alvast een mooi liedje!
(Dit nummer leent zich trouwens echt uitstekend als soundtrack voor een filmpje met mooie beelden. Ik zie opties in de toekomst…)

Happy monday,

Liefs!

Leven – Het regent

Wilde eens regenfoto’s proberen te maken: (Wel vanuit binnen natuurlijk, ben niet gek)

Liefs!

Leven – Nieuw jaar, nieuwe kansen

Het is 2 januari en ik vraag me af hoeveel blogs nu van het stof worden ontdaan door hun schrijvers die zich hebben voorgenomen in het nieuwe jaar weer echt te gaan bloggen.
Ik val hier natuurlijk ook onder, al lag er niet zoveel stof op mijn blog, het was meer zo’n laagje waarvan je schoonmoeder, als ze je thuis op komt zoeken, met een minzaam gezicht over je kast gaat en dan zo kijkt naar haar vinger en dan zo wrijft en opmerkt dat je het zeker te druk hebt om schoon te maken.

Zo erg was het dus niet. Voor de duidelijkheid.

Maar goed, ik ben er dus weer. En het idee is ook om er weer te blijven. Consequenter ook, en wellicht wel meer met een stramien. Op maandag altijd zus en op dinsdag altijd zo. Maar dat moet ik nog even kijken of dat gaat lukken. (Kijk, dit soort dingen had ik dus eigenlijk vorige week moeten bedenken, maar dan ben je te druk met heel ongezond leven want het telt toch niet in die week.) (Of ben ik de enige die zo denkt de laatste week van december?)

Ik deel gelijk een mooi liedje met jullie, deze hoorde ik vorige week op de spotify lijst op mijn werk voorbij komen:

Het is al een ouwetje, maar ik had het liedje nog nooit gehoord, dus bij deze.

Ik moet zeggen, ik heb wel zin in 2012. 2011 was ook eigenlijk wel een topjaar voor mij, gestopt met mijn baan en bezig aan een roman, maar het kan nu alleen maar beter gaan.
Zoals dat het boek afkomt bijvoorbeeld, en nou ja, allerlei leuke andere projecten waar ik nog mee bezig ben en waar jullie snel wat over horen hoop ik!

Dit wens ik voor jullie allemaal!

Liefs!